Ons laatste bezoekje aan de Church of all Nations. We zijn er om 8.30 u, in de verwachting dat Dani van te voren kan oefenen op de bongo voor de muziek in de dienst. Echter, blijkt later, dat de dienst een andere invulling heeft gekregen, en excuses aan Dani en ons voor het ongemak hierdoor. De dienst is geleid door een vrouw, die de vrouwenconferentie van vrijdag en zaterdag begeleidde. Zij is in het dagelijks werk, coach in mentale zorg.
In een notendop, een korte samenvatting….! Het gaat over hoe ons lichaam zo minuscuul afgesteld is op Gods wezen. Waar en hoe vergiftiging van ons wezen plaats vindt. Hoe alert we mogen zijn op de negatieve invloeden die ons denken beïnvloeden. En welke stoffen hierbij vrijkomen. Geheel onderstreept met teksten uit de Bijbel. Voor ons duurt het lang, door de taalbarrière lastig te volgen. Sacha en Milan genieten ondertussen van de zondagsschool. Na afloop nemen wij afscheid van wat mensen en rijden wij door naar Joey en Herman. Daar werken wij onze blog bij en lunchen wij overheerlijk. Dit keer heeft zij een gast uitgenodigd. Haar naam ben ik kwijt. Maar zonder twijfel een kind van God. Wij kletsen met haar honderduit. Zeker niet oppervlakkig, maar vol in de diepte van geloof en vertrouwen.Haar leven is op dit moment een wachtkamer. Hun kinderen zijn de deur uit, hun huisraad opgeslagen en hun huis is verkocht. Sinds begin december bivakeren zij telkens in verschillende accommodaties, die zonder voorzorg, telkens op hun pad komen. Daarin zien zij zegeningen, ontmoeten mensen op de juiste tijd en plaats in alle voorzienigheid Gods. Hun hoop is wel gevestigd op een vast plek en een duidelijke richting, liefst in ruraal gebied voor zending. Zij hebben net in vertrouwen hun banen bij OM opgezegd.
Met haar deel ik mijn ervaring van gisteravond tijdens de genezingsdienst, of beter gezegd, dat vreemde onderbuikgevoel. Waarbij zij kon beamen dat het haar ook vaak overkwam, plekken waar je komt, die niet zuiver aanvoelen. En dat je dan niets kan doen, dan tegelijk daar te bidden voor bescherming van de mensen die er aan deelnemen. Of de ruimte te verlaten, en op een ander plek te bidden. Een hele opluchting om het te kunnen delen.