De laatste uren in Ovitoto. We ontbijten met de laatste restjes choco-pops en we laden vervolgens ons bakkie in met al onze spullen. Het is minder dan op de heenweg. Waar we met 6 volle koffers aankwamen, vertrekken we met 4. Heel veel kleren laten wij achter in met lint verpakte setjes om aan de kinderen te geven die deze kleding het hardst nodig hebben. Dit zal Sarah straks uitdelen, omdat zij immers weet waar de noden het hoogst zijn.
We gaan eerst naar Windhoek, langs Brian en Pam. Wel moeten de mannen onderweg hun thee-water van deze ochtend nog even kwijt. Bij Brian en Pam drinken we een bakkie koffie en dopen "Afrikaanse bescuit" erin als lekkernij. Tijdens de koffie doen wij verslag van de belangrijkste zaken, die wij nodig vonden als reminder om te melden. Dit om de juiste opvolging te geven aan een aantal zaken, die wij belangrijk vonden. Het was een open en gezellig gesprek, waarin we ook bespraken hoe de ambities van Hitjevi vorm moeten krijgen voor een duurzaam salaris, als bakker en misschien groenteboer.
Met het rode bakkie brengt Brian ons naar het vliegveld, een uurtje rijden en onze reis naar Oud-Beijerland kan beginnen. Drie aaneengesloten vluchten met een zeer goede aansluiting brachten ons in 24uur tijd van Windhoek International Airport naar Schiphol. Gelukkig geen polderbaan... maar wel helaas ruim een half uur in de rij bij de douane, ivm de drukte van terugkomend vakantievolk.
Bij de uitgang stonden onze chauffeurs Janmarco en Jaap klaar om ons naar huis te brengen. Privétaxi..:)
Daar aangekomen hadden onze lieve vrienden Gerdi en Arie een week-end survivalpakket klaar gezet zodat we niet direct naar de Appie hoeven te gaan om onze kastjes te vullen. Allen hartelijk dank voor jullie goede zorgen, want ook de tuin lag er zeer verzorgd bij dankzij de hovenierscapaciteiten van Janmarco (en mijn schoonouders tijdens zijn vakantie). Inmiddels hebben wij het laatste Ovitotozand door het doucheputje zien verdwijnen, zijn de koffers weer leeg, draait de wasmachine op volle toeren, wapperen de kleren in de heerlijk frisse Nederlandse zomerlucht om te drogen, is Mauro gevlucht naar zijn vrienden, drinken Natas en ik een bakkie koffie, maakt Dani een home-video van de rap van Trevor en zijn Milan en Sacha in de straat op zoek naar hun maatjes. Dit alles terwijl de noten kinken van een prachtige cd, die we van Herman en Joey hebben gekregen bij ons afscheid.