Arme Mauro en Milan, ze zijn vandaag ziek. Hetzelfde virus als Sacha maandag had. Voor vandaag hadden wij net heel veel afspraken staan. Allereerst om 9.00 bij de Big school, eigenlijk genaamd K.J. Kapuena Combschool. De school telt 700 leerlingen (eerder vermeld 800). Van pre-primary, net zoals onze school, tot aan grade 10. En dat is ongeveer de 4e klas van het voortgezet onderwijs. Geen bijbels onderwijs, wel algemene kennis over religie. Tot aan grade 3 is alles in het Otjiherero, daarna alles in het engels, met als vak Otjiherero.
Er worden geen uitzonderingen gemaakt, volgens de directrice, maar Otjihereo blijkt een gemakkelijk taal zonder grammatica met uitzonderingen. Onze vraag was informatief bedoeld, om te weten of onze kinderen welkom zouden zijn. Tante “Ka” met hoge hakjes stond niet te juichen, op deze school waren nog nooit blanke kinderen geweest.
Ray, Sacha en Dani gaan door naar Okahandja, waar Ray om 10.30u een afspraak heeft met Herman van de Biltongfabriek. Zij zijn uitgenodigd om te leren hoe biltong wordt gemaakt.
Natas blijft bij de ziekenboeg. Om 11.30u komen wij aan bij een ander project in een sloppenwijk van Okahandja, the good Sameritan, ondersteund door de kerk waar wij zondags naar toe gaan. Volgens Raymond een hele belevenis. Bij binnenkomst was er dans en zang. Als tijdsverdrijving voor het wachten op de voedselpakketten. Welke 3 keer per week aan de wijk wordt uitgedeeld. Een mega grote buitenkeuken (zie foto), waar ook het afvalvlees van Herman’s biltongfabriek naar toe gaat.
Bij thuiskomst is het wisseling van de wacht bij de zieken, die wel weer wat zijn opgeknapt. En mag ik, Natasja, de laatste moedersgroep begeleiden. Dit keer in het teken van badderen. En starten met het lezen van de Bijbel, waar wij zien hoe Jezus bij zijn dicipelen de voeten wast. De dicipelen zijn hoogst verbaasd, en sputteren tegen. Maar Jezus zegt: Wat ik bij jullie heb gedaan, doe dit ook bij je naaste. En zo wasten wij elkaars voeten, met een zeepje in kruis-vorm. Best onwennig, maar bijzonder om te doen. Verder bespreken wij het badderen van de baby’s. En wij oefenen met een babypop. Sarah en ik heb lekkere dingen klaargemaakt, een soort HighTea, maar dan anders. En dan zonder dat ik het wist, komt iedereen met iets kostbaars aan, zodat ik hen niet kan vergeten. Als dank, maak ik mooie foto’s van moeder en kind bij de ondergaande zon, om later vanuit Nederland op te sturen. Onder handoplegging nemen wij afscheid.