Deze ochtend is Brian aanwezig. Ook hij had pech de dagen ervoor, omdat zijn eigen bakkie hem in de steek had gelaten. Behalve dat hij komt om de oven op te halen, bespreken wij openlijk wat onze verlangens zijn. Hij is open voor onze suggesties en hij komt zelf ook met goed nieuws. De mensen uit Zuid-afrika (zij waren er ook in onze eerste week) komen begin september terug voor een periode van 4 maanden. Zij gaan een scholingsprogramma opzetten voor de community in onderwijs, in de Bijbel en in Gospel. Elke maand 2 koppels, die elkaar netjes afwisselen. “How awsome, this is really needed”… continuiteit van de hulp hier in Ovitoto.
Het neemt ook wat druk van onze schouders af. Wij kunnen het zo niet achter laten. Maar we hebben ook nog niet begrepen dat God ons hier roept.
Vandaag gaan we verder met huisbezoeken in de wijdere omgeving van Ovitoto. Ook Raymond gaat deze keer mee. We maken foto’s en proberen te begrijpen welke overlevingsbehoeften er heersen bij de gezinnen in de rurale plaatsjes. Foto’s gebruiken we straks ook in Nederland om een gezicht te geven aan de gezinnen in nood. Op deze foto zie je bijvoorbeeld hoe een man alleen zijn huisje heeft ingericht. Verder een opa en oma met hun kleinkind.
Onze plannen voor komende week veranderen weer als we horen dat we maandag Sarah naar Oljiworogo moeten brengen voor een vergadering (174km verderop). Eerst bleek dit op zondag te meoten gebeuren en onze “kerk-en-lunch-date” in gedrang kwam, maar zoals het weer verandert, veranderen ook hier de overheidsplannen en gaan we Sarah op maandag een lift geven.
