5 juni 2015. Op weg naar Spanje, waar ik bij mijn vader een aantal dagen lekker wilde genieten in Guardamar, belandde ik in de vroege avond aan op Schiphol. Ik had gewoon gewerkt die dag en met de trein was ik van Rotterdam naar Schiphol gereisd. Het was de 2e week waarin ze nieuwe security procedures gingen toepassen op Schiphol... Het zou allemaal een stuk sneller gaan werd ons in het Journaal beloofd !!!
Maar niets was minder waar hoor. Ik kwam al fluitend vanaf de incheckbalie en liep richting de gate. Maar bij de security aangekomen bleek het één doffe ellende. Leuk begin van de vakantie zeg maar :)
In de rij de gangbare frustraties, gedrang met koffers en de nodige huilende babies en schreeuwende kinderen...
Voor mij stond een vrouw van een jaar of 40 met haar zoon. Ik opende het gesprek met haar, door sarcastisch de efficiente security procedure maar eens te benoemen... Volmondig beaamde ze mijn opmerking en we begonnen te kletsen. Ze bleek een vrouw te zijn van een ex-pat gezin in Namibië en ze was samen met haar zoon twee weekjes in Nederland geweest om haar achtergebleven familie te bezoeken.
We kletsten onze tijd tot aan de bagage-check vol over onze ervaringen als ex-pat gezinnen. Zij over het leven in Afrika en ik over onze ervaringen als globetrotters naar Australië een paar jaar geleden. Ik werd reuze enthousiast over haar verhaal. Zoals de schapen op onze dijken en de koeien in onze weides, lopen daar gewoon Giraffen en Zebra's over de velden tot in je achtertuin... wowwwww... Verder vertelde ze dat het een uitermate geschikt land is om met jonge kinderen naartoe te gaan om van de natuur en de wilde dieren te genieten. De mensen zijn daar vriendelijk en de veiligheid is goed om als jong gezin naar toe te gaan. "Goede reis" zeiden we tegen elkaar toen we onze riemen weer om hadden gedaan, de veters van de schoenen weer gestrikt waren, de laptop weer in de tas zaten en de norse blikken van het security personeel opging richting de volgende reizigers in de rij.
"Die reisbestemming in Afrika moest ik onthouden", dacht ik toen mijn vliegtuig richting Alicante aanstalte maakte de lucht in te gaan... Maar... sukkel dat ik ben... ik heb geen enkele referentie, naam, visitekaartje of wat dan ook aan die enthousiaste mevrouw gevraagd om er in de toekomst eens gebruik van te kunnen maken, mocht een reis naar Namibië ooit werkelijkheid worden. :(